De Sint Willibrorduskerk is een rooms-katholieke kerk in Liessel, een dorp in de gemeente Deurne.

De kerk werd in 1901 gebouwd ter vervanging van de oude kapel en was ontworpen door architect Caspar Franssen uit Roermond. Het is een gotische driebeukige kruiskerk met een hoge toren van 73 meter. De kerk is opgetrokken uit bakstenen. Het interieur wordt gedekt door kruisribgewelven met een hoogte van ongeveer 19,2 meter. De gebrandschilderde ramen in het priesterkoor en transept zijn gedetailleerd en ontworpen door Pieter Wiegersma. Het linkertransept bevat een raam met Sint-Willibrordus. De kerk heeft verder een hardstenen doopvont, hardhouten banken en een orgel uit 1898. De kerk is een rijksmonument.

In de kerk wordt een kelk gebruikt die afkomstig is uit het Blokhuis in Liessel.

De aan St.-Willibrordus toegewijde parochiekerk van Liessel werd ontworpen door de Roermondse architect Caspar Franssen en in 1901 in gebruik genomen. Vóór 1832 stond er in Liessel een aan St.-Hubertus toegewijde kapel. De toen nieuw gebouwde waterstaatskerk werd in 1903 weer afgebroken. De toren van dat kerkje was zo laag dat men grapte dat de Liesselnaren konden "voelen" hoe laat het was. Bij de bevrijding van Liessel in 1944 werd de kerk zwaar beschadigd en kon ternauwernood gered worden.