Volgens de (joodse) traditie leeft iemand voort doordat zijn naam in herinnering wordt gehouden.

Geschiedenis (volgens www.dodenakker.nl)
Door de snelle groei van de industriële nijverheid in Veenendaal in de 19de eeuw nam het aantal inwoners gestaag toe. Halverwege de 19de eeuw was Veenendaal een redelijk belangrijke industrieplaats geworden met linnen-, wolnijverheid en sigarenfabricage. De industriële bedrijvigheid trok veel nieuwe inwoners, waaronder ook veel rooms-katholieken. Daarmee ontstond voor de groeiende rooms-katholieke gemeenschap de noodzaak een eigen begraafplaats aan te leggen. Aan de Nieuweweg, richting de spoorlijn Utrecht-Arnhem, werd in 1884 een perceel geschikt gemaakt voor begravingen. De begraafplaats lag dicht bij de rooms-katholieke buurtschap die zich hier gevormd had. Het perceel is waarschijnlijk enigszins verhoogd bij ingebruikname. Rondom het langwerpig perceel werd een beukenhaag geplant en bij de ingang plaatste men een ijzeren hek. Verder bouwde men een (verplicht) lijken- en baarhuisje.